Dö Hellesh'mer Sproch
Muttersprache, Mutterlaut |
wat jitt ob dir örömjekaut! |
Fein hudöutsch bubbele all de Löck, |
doch Hellesh'mer Platt mir schwätze höck! |
Dö Hellesh'mer Sproch, wä die net kann, |
dat ös wahrhaft'ch ön arme Mann, |
ka lousterö un dö Uhre spetze, |
ke Wort versteht ha, wenn mör schwätze! |
Dröm Jen ech och da jode Roht: |
Seid jo mör hock all Jet op Droht! |
Möt Üsdröck schmeißen ech will röm, |
die ville van Och sen janz fröm: |
So frech wie Dreck als Panz mer wor |
doch kees Jan ahl Lock, dat es klor! |
mer wor als Könd üß Rand un Band, |
jov Schnuddler, Sellert, Rotznas jenannt. |
Dat Fritzje ön dör Pisselsjaß spillt, |
öt Kläusje him der Fußball stillt: |
„Dou Moulaff, Drecksack, ahle Kläuert, |
dou Idiot, dou Hammel, Söuert! |
Ech werd öt mengem Vatter son, |
dann kann da bei der Lehrer john!" |
öt Kläusje drob: „Mir janz öjal! |
Rötsch mir der Buckel möt dengem Ahl! |
Dou Stöules, Dämel, oule Lappes, |
dou krommen Hond, dou sture Dappes!" |
Jo, Mensch, wat fohlt mer sech je-iert, |
wenn su mör jov betiteliert! |
Möt Schöpp un Hau, do jo mir schaffe, |
un schweeße moß mer wie dö Affe, |
möt Kaascht und Beckel mir maloche, |
dat kräftig kann die Schoorchte röche. |
Zwöchendurch jit öt och Duscht, |
jähn der Honger äße mir Wuscht. |
Jit öt Rähn, dann jit jeschouert, |
samstes die Ahl op dö Schrosche louert. |
Zelewelang mech mondes ech blau, |
meng Ahl zwar louter mech Radau; |
äwer wenn öt mech noh Körncher besucht, |
da wo keine Helije un Stare, da lücht |
Trouvel, Glädspon, Wasserwoch, |
Richtscheid, Sänkel, Soufjeloch, |
Speißpann, Vurrel, klätschenas: |
dat Mourervee söuft dör Schnaps üß dör Tas. Möt Freidel, Wissbohm, Langfort, Dashame |
söch froher römquälten os Urschrußahne. |
Hock han se ön Bulldock, Maschinne, schröne Plan, |
un köüme don se wie ön jottsärme Mann. |
Möt Senzel, Räche, Schlotterfaß |
sei stone fröhmorjens alt öm Schras. |
Do Flasch möt Schnaps beim Kammfoder stoch, |
Jan Mettech ha voll zwesche dö Mahde loch. |
ön Schwanzfauch, Schäffel un ön Wahn, |
dat kennt noch lang net jedermann. |
Der Deßem, da wor dauernd op Liehn, |
der beste, dän hat Stengse Dien. |
Nu kikke mir es ön dö Koch |
un wat do alles steht op dem Desch: |
Quällmänn, Knöddele, soure Kappes, |
Klatschkäs, Molk un Döppelappes, |
Schromperezopp möt Heidelischkooche, |
su Jett jitt öt net all Woche! |
Sonnechs jitt öt Schrießmählstacht |
ön handbret deck- die ös apart! |
Andille, Blootwuscht, Schwademare, |
Jebeetz op dör Schmär, ech muß schon sage, |
Zirop op döm Brut oder souere Schmand, |
dat öß de Lock hock unbekannt. |
ön Larries Höusje, de Vatter un Jong, |
bekannt durch hier treu Lewer un Zong, |
die kauchte Zalot, möt Schnaps anjemächt, |
dör qong wor nur op de Soß bedacht. |
Lo neulich tratschten Steng un Käth, |
dat et Marrie ö Jeklöngel hat. |
Wie ech dann hurt üs dam Jebubbel, |
hat het da Klöngel möt deöm Mubbel. |
ö schün schlank Mädche nennt mer Schminnes, |
zo oser Katz, do son ech Binnes, |
van ör Juffer söt mör, sei leit broch. |
Ech han su jähr die Hellesh'mer Sproch! |
Un wellste net dör Feine mache, |
dann loß die annere rohech lache, |
un schwätz su, wie jewaß deng Zong, |
die herriech Sproch vam Hellesh:mer Jong! |
Karl Meier