Lostig geschwatt op Hellesmer Platt

 

Karl Meier

 

Ihr Bürger van Hellesem, e-rop un e-raf

Kenn 'dr der Önnersched zweschen Spreu un Kaaf?

Spreu dat ös hudeutsch, Kaaf dat ös platt,

als Könd ech ön Kaafsack öm Bettchen ald hat.

Öt ös jo ön Jammer, ön richtich Ploch,

dat langsam verschwind os schün Hellesemer-Sproch.

Dö Könner schwätzen hudeutsch, dat ös zwar kein Schand,

och Hellesemer Platt moß bleiwe bekannt.

Kick no Köllö, kick no Mainz, kick ön jed schruß Stadt

die schwätzen all hudeutsch, awer och hier Platt.

 

Dröm well ech versöcke ob echt Hellesemer Art,

 van osem Städt'chen zoverzelle, öt ös jo apart.

Wä kennt noch öt Höllche, Hüwels Weier, dö Lohn,

der Schwawe, Nuhns Bärjelche, Hosse Jüpp, da mech Wohn.

Dö Pisselsjass, Horkrope, Butz, oder Boch,

ahl Namme für Häuser, jit öt mie wie jenoch,

Os Glanzstöck, dö Köhholl, wä well su jet messe,

wo froher fuhr weide Jilles Ruß möt dö Jeße.

Dat alles jöhürt wie os Mauer zur Stadt,

awer och os Sproch, dat Hellesemer Platt.

 

Mer wor froher ärm-jän, höck-moß ech son.

Dö meste moten zu foß op dö Ärbet john.

Y Öt langt für ze lewe un für anzedon.

Mer hat ö paar wertesser un ö paar sonnesser Schohn.

Morjens jof öt Brei, Klatschkäs oder Bees,

denn jeder hat ön Koh, oder winegstens ön Jeß.

Sonnes jongen se spaziere, ön Herd Pänz an der Hand,

se woßten öt net besser, han de Pill net jekannt.

Mer wor halt zefridde möt dam wat mer hat,

mehr brucht och ken Hudeutsch, mer schwatt Hellesemer Platt.

 

Jöwös, öt jof Bauern, die hatte jenoch.

Die fuhre möt Ohsen oder Pärd am Ploch.

Echs Mattes, Simons Robert, öm paar blos ze nenne,

die doten möt Maschinne öt Heu du ald wenne.

Winesch Lenz allen fürob, hat ön Jöbel, Trijör,

dö Moulessele triff beim Dreische Winesch Lör.

Un kom dann dö Märteskirmes öran,

Frucht, Säu un Kalter brächt mer dann an der Man.

Dann jof jefeiert bös op dörn Kopp stöhn dö Stadt,

se soffe all hudeutsch, äwer schwatten Hellesemer Platt.

 

Als Schuljong mot ech ald höden dö Köh.

Für schaffen ze liere, wor öt nie ze froh.

Op 'dr Foust ön Schmär, ön der ärnnerer dö Schmeck

jeng öt no der Schull, möt dö Köh dann op Flöck.

Mir fuhren ön Liehr, ön Niederborn, öndö Kockslei,

meschen Objaf bei dö Köh, testen och ald Karl May.

Schün wor öt wenn mit Indianer spülte,

op dö Köh dann ritte, möt dö Flitschbore zillte.

Die Bolsdorfer woren dann mestens der Feind,

Jot ös öt, dat sei höck sen möt os vereint.

Höck sen se os Frönde, jehüre zur Stadt,

un schwäze os Sproch, dat Hellesemer Platt.

 

Weil ech als Könd han fröh schaffe jeliert,

han ech dann späder Beamte studiert.

Mer kreit do seng Schrosche, hat winnech Kommer,

hät Ärbet öm Wönter, awer och öm Summer.

Möt fönfunsechzig jiste pensioniert,

der Staat dir ön Urkund un Pensiönche beschert.