Jogging bej dr Mau-Mau un Ninkirch

Hermann Hein

 

Jogging aß keen Zauberwort,

Jogging heeßt da neue Sport!

 Nee, wat klingt dat reichlich doof:

freha soaht ma Dauerloof!

Mech hat daat Fieber och jepackt,

 die Knoachen hoan nur su jeknackt

un Muskelkodda hat ech och

on  Ormen, Beenen un om Boch.

Ech kunnt net joan un kunnt net hieren,

 bewäächt mech nur op alle Vieren

 un richtich hoasten kunt ech net.

Ei kuck eloa, wat't net all jet!

 

Jeden Daach un aller Freh,

freher noch als wie die Keeh,

sein ech morjens opjestannen

un hoan ze loofen onjefangen.

Wo ech daan och sein hinjerannt,

hoan se mech baal all jekannt.

De Keeh, de Hoasen un de Vijel,

sojar en klitzekleenen Ijel

dän 't Schnäuzjen hewwt, als ob ha küßt,

hoan mech jekannt und hoan jegrüßt!

Um Summa woar ech net alleen

zo disa Zeit at op de Been.

Koum woar et hell, die Bauern woar'n

zum Melken at erausjefoar'n.

 

Denn ech woar fer all die Leit

en Person der Pünktlichkeit!

 

Von Jogging woar mein Frau, dat weeß ech,

begeistert, drim soat se fer mech:

»Oss Auto brauche mir net mie.«

Kunnt ech ahnen daat, dat die

su richtich wörtlich hoat jeminnt?

Et woar um Herest, net Daach net Hint,

du hoat se doch die deia Koar

kurzschrimmlekleen kabottjefoar,

Ma reef mech on, t' wär jet passert

mat meina Frau, ech woar pikert

un loat alles stoan un fallen,

doat mat dem Boss zosammeprallen

un rannte on die Unfallstell';

wat ech doa soah, kapert ech schnell:

dat Auto hin, die Frau lauert.

Ech hauchte: »Aß dir jet passert?«

»Oh Liebling«, soat se: »Ech kaan wier loofen,

dou brochs keen Auto mie ze koofen,

von hout on loofen ech mat dir met!«

Ei kuck eloa, wat't net all Jet!

 

Mat der Zeit doa hoat mech doch

da Sportlerehrgeiz orsch jeploacht!

die körperliche Fitness sollt

 en Ehrenurkund mat purem Jold

bescheinijen, mit allen Rechten,

 ech wär zominnest beiden Eechten!

Su honn ech mech dan du jemelt

 zum Volkslauf rund um Gillenfeld.

 Om Start un meiner Altersklass'

woar'n nur aal Leit, ech doacht, die laß'

ech op der Streck weit hunner mir.

Su woar et och, bei d'r nächster Kier

loach ech einsam on der Spitz!

MeiJott, doacht ech, dat as'n Witz!

 

Nou moaßt ech janz alleen mech quälen

un einsam meine Runden zählen.

 Noadem ech Stun im Stun jeloof

soat ech zo mir: »Dou bas doch doof,

 su lank kaan doch die Streck net sein,

 hoss dech valoof.« Du hoan ech mein

Jedanken un da Grips jesammelt,

mech kurz bedoacht, net rimjejammelt,

 un sein der Sunn entjäntjerannt.

Op eemoal meld sech dä Vastand

 un säätzo mir: »Hei bas dou richtich,

 hei jeht et noheem, nur dat äs wichtich!«

 

E poar Minutte späder woar ech

op freiem Feld, woarus dem Besch

 un soah, et woar at net mie hell,

 virr mir dat kleene Dorf Jefell!

Am Ortseingang: vill Volk versammelt,

 e Mädjen sein Jedichtjen stammeld,

da Kirchenchor, Musikverein,

Jungfrauen mat'em Heljenschein,

Girlanden hei, eloa de Fahnen,

 die loaßen mech neist Jodes ahnen.

 Ech sein durch dat Spalier jerannt

un huurt, wie su en steenaal Tant

zo der Nobeschfrau jesoat:

»MeiJott, da Bischoff, nee dän hott

 verännert sech, dat deed mir leed!«

Ei kuck eloa, watt net all jet!