Jogging bej dr Mau-Mau un Ninkirch
Hermann Hein
Jogging aß keen Zauberwort,
Jogging heeßt da neue Sport!
Nee, wat klingt dat reichlich doof:
freha soaht ma Dauerloof!
Mech hat daat Fieber och jepackt,
die Knoachen hoan nur su jeknackt
un Muskelkodda hat ech och
on Ormen, Beenen un om Boch.
Ech kunnt net joan un kunnt net hieren,
bewäächt mech nur op alle Vieren
un richtich hoasten kunt ech net.
Ei kuck eloa, wat't net all jet!
Jeden Daach un aller Freh,
freher noch als wie die Keeh,
sein ech morjens opjestannen
un hoan ze loofen onjefangen.
Wo ech daan och sein hinjerannt,
hoan se mech baal all jekannt.
De Keeh, de Hoasen un de Vijel,
sojar en klitzekleenen Ijel
dän 't Schnäuzjen hewwt, als ob ha küßt,
hoan mech jekannt und hoan jegrüßt!
Um Summa woar ech net alleen
zo disa Zeit at op de Been.
Koum woar et hell, die Bauern woar'n
zum Melken at erausjefoar'n.
Denn ech woar fer all die Leit
en Person der Pünktlichkeit!
Von Jogging woar mein Frau, dat weeß ech,
begeistert, drim soat se fer mech:
»Oss Auto brauche mir net mie.«
Kunnt ech ahnen daat, dat die
su richtich wörtlich hoat jeminnt?
Et woar um Herest, net Daach net Hint,
du hoat se doch die deia Koar
kurzschrimmlekleen kabottjefoar,
Ma reef mech on, t' wär jet passert
mat meina Frau, ech woar pikert
un loat alles stoan un fallen,
doat mat dem Boss zosammeprallen
un rannte on die Unfallstell';
wat ech doa soah, kapert ech schnell:
dat Auto hin, die Frau lauert.
Ech hauchte: »Aß dir jet passert?«
»Oh Liebling«, soat se: »Ech kaan wier loofen,
dou brochs keen Auto mie ze koofen,
von hout on loofen ech mat dir met!«
Ei kuck eloa, wat't net all Jet!
Mat der Zeit doa hoat mech doch
da Sportlerehrgeiz orsch jeploacht!
die körperliche Fitness sollt
en Ehrenurkund mat purem Jold
bescheinijen, mit allen Rechten,
ech wär zominnest beiden Eechten!
Su honn ech mech dan du jemelt
zum Volkslauf rund um Gillenfeld.
Om Start un meiner Altersklass'
woar'n nur aal Leit, ech doacht, die laß'
ech op der Streck weit hunner mir.
Su woar et och, bei d'r nächster Kier
loach ech einsam on der Spitz!
MeiJott, doacht ech, dat as'n Witz!
Nou moaßt ech janz alleen mech quälen
un einsam meine Runden zählen.
Noadem ech Stun im Stun jeloof
soat ech zo mir: »Dou bas doch doof,
su lank kaan doch die Streck net sein,
hoss dech valoof.« Du hoan ech mein
Jedanken un da Grips jesammelt,
mech kurz bedoacht, net rimjejammelt,
un sein der Sunn entjäntjerannt.
Op eemoal meld sech dä Vastand
un säätzo mir: »Hei bas dou richtich,
hei jeht et noheem, nur dat äs wichtich!«
E poar Minutte späder woar ech
op freiem Feld, woarus dem Besch
un soah, et woar at net mie hell,
virr mir dat kleene Dorf Jefell!
Am Ortseingang: vill Volk versammelt,
e Mädjen sein Jedichtjen stammeld,
da Kirchenchor, Musikverein,
Jungfrauen mat'em Heljenschein,
Girlanden hei, eloa de Fahnen,
die loaßen mech neist Jodes ahnen.
Ech sein durch dat Spalier jerannt
un huurt, wie su en steenaal Tant
zo der Nobeschfrau jesoat:
»MeiJott, da Bischoff, nee dän hott
verännert sech, dat deed mir leed!«
Ei kuck eloa, watt net all jet!