Die Steenklepper vom Layen

Fritz Jaquemod, Daun

 

Da Firmerich oß eilen en kleen Studium wert, hott en doch firr dausende von Johre all de Lava un da Basalt aus dem Erdboddem jemach. Deswäjen os Daun haut och steenrech. Wie noader Johrhunnertwenn de Bahn jeboautjof, brachten se noch un noch Steen. Dotier woar dan da Layen dat jefunne Fräßen. E'keytche Freher hatten se un der Mayener Jäjend at Erfahrung mot dem Verschaffen von Basalt jemach. Sicher däswägen honn se dan du poar Mayener Staanklepper op Vierkommando op de Dauner Firmerech jescheckt.

Die Zeydten woaren dumolsoch net rusig. Etjet noch en Reyh von Leydt, die sech on die 20er un 30er Johr erinnere kunne. Et joaf winnig Orbed un en Wach, firr Jeld ze verdeene. Die meesten schlochen sech mot e'poar Furren Land un e'poar Kehschwänz errim. Bey däne Boaure woar dat domols net wie haut. Poar Sack Thomasmehl um Johr woar da janze Kunstdünger, dan mer sech leyste kunt.

Um Layen woar dat Wedland firr die Jeeße von Daun, — die Beamtenkeh jenannt. Du woar en Beamte noch früh, wenn hän sech newenbey en Jeeß kun haale. Die Hecken un da Jinster op dem Layen woaren net kleen, stohns Foß kun mer sech drun verberjen. Dat Gras dozwesche woar su dinn un su kleen, dat de Kroahen sech op de Kenee Sätze moßte, um ze fräßen.

Trotzdäm joaf et och noch Leydt, die Orbed hatt un jett Jeld. Die Häyser joafen noch all von Bruchsteen jebaout un beym Bouen von Wach un Stroaß joaf fia irr et Setzen von der Packlach vill Steen jebrauocht. Eh de Kisswalz koam, lochen kilometerweijt de Kissheef, die mot em Kisshommer Steck firr Steck kleen jedäppert woare jänn. Op dem Firmerech existeerten dumols Spezialisten von Steenklepper Kerle wie von Stoahl un Eise. Dat woare Mann, die kunt keene mie liere, Jesichterze schneyde. Wattse schafften: Morksteen, Pflastersteen, Trappestufe un Dierschwelle. Bey hirrer Orbed soßen die Mann op em Holzstruppe, odderer selwer jepfliecher Matt aous Jinster odder Reyser. Bey jiddem Wädder joaf jeschafft, die kannten keen Erkältung, da Schnopp odder de Hoste. Wenn mer äwer och es näster zojekuckt hott, soch mer: hunner dem Steenhoof stung immer de Litterflasch, de Brannteweyn. En Wandjestell, aousjepfliecht mot Jinster un Reyser un jänt de Wädderschlagseydt opjestalt, hool da Ran un de schorf Lofft oaf.

Da bieste Dag un der Woch woar firr die Steenklepper immer da Mondag — do joaf blaou jemach! Jewehnlech hatten se dan noch en Fahn vom Dag defier — un dan doat en Branntweyn oft Wunner firr de Katzejammer. Wenn se dan su richtig derbey woaren, joaf en Zuch durch de Jemeen jemach. Dat fung on bey Diederechse Chrest un jung weyder bey Friese Bernd un zo Dixe. Die Iddeschdorfer, die immer ze Foß morjens hin, oawents zreck loafen, hatten dan net mie su weyt.

Wenn op der Kaoul äwer jeschafft joaf, dan sausten un danzten de Hämmer. Dat Kloappen hurt mer boß op de Bungert un de Moartplatz, dan kunt mer meenen, de Glockejeeßer odder Klaveerstimmer wären em Jang. Op der Kauol jung et immer op Akkord. Doaten sech die reed jehauene Steen onheefen, dan hatten de Fohrleydt schwer ze don. Dan schnürten de Fohrmänn mot hirre Pärd zom Wajungverlodden op de Bahnhoff. Bey jidder Tour op de Kauol zreck kun, krachten se de Fohrmannsschnaps. Dat woar keene Fusel, dao moat at jet derhunner seyn. Die Fohrleydt hatten och immer en deck Back um Jesicht, su, als wenn se Zanntpeyn hätten. Dat stammte äwer von der Priem, weijl se de janze Dag em schicke woaren.

Su jof trotz der schlechter Zeyt immer noch Jeld verdeent. Och Mariechen hat dat öfters jehurt, un wo Mätthes keene Platz hatt, fragt hett sundags no der Huhmoß dan Hein, ob se Mätthes net op der Kauolt brache kinnte? Do soht Hein: »Hier es Mariechen, doa hott Eyre Mätthes net Jeld jenoch, um mot oos schaffe ze john«.