Die Buße

Karl-Heinz Schwartz, Gerolstein

 

»Du sollst wenigstens einmal im Jahr zur hl. Beichte gehen und zwar in der österlichen Zeit«. Su steht et öm Katechismus seit Johr un Daach, un do hält moh sech och dran. Et mooch sech och janz jot, denn Karfreidesch wor suwiesu suen faule Daach mot dam moh neijst richtiges änzefange woßt. Noh dor »Passjun« soße mestens drei Harre on da Bichtstöhl öm Seiteschiff van dor Kirch un da jung et flott wegger.

Esu och bei Kobbes, dän traditionsgemäß für Ustere bichte jung, äwer dam Pastur net allze-veel verzeele könnt. Wat sollt hän dann och alt schwär verkihrt jemach han? Alt emoal zwei, drei Furre väm Nopischfell mot römjefahre, oder om Helije Steen ees en Made zeveel jemäht. Die vier Schubkarre rüde Sand ob dam Woon, die hän sech am Denstisch noh dam Hawersähe uß do-r Mooß motjebracht hat, dat könnt alles doch net esu schlomm sen. Dat hat hän jo och alt vörisch Johr jebicht.

Nemme, mot dam Steck Fleeschwuscht, dat Kobbes Freidis für Karneval bei Verwandte jeeß hat lood him ken Roh. Doheem koom Freidis nie Flesch ob dän Desch un dat hat Kobbes och lautor beibehaale. Näwend da schruße Fastdaach om Johr, wie Karfreidisch, Äschermittwoch un Allersielen, wor da Freidisch en kleene Fastdaach on do-r  Wooch.

Kobbes wor sich net janz secher, ob Wuscht och Flesch wor un domot önner dat Freidisverbot veel, un ha beschloß, de Pastur donoh ze fröre: Aber sicher »wor die Antwort« zur Buße« für deine Missetat bringst du mir im Herbst einen Wagen Buchenholz« befohl da Harr.

Kobbes hat sich, wie jed Johr en Reiserschlach jesteijert un en jof sech dran, dal Holz eruß ze mache. Äwer deck Bochestecker woren en wertvolle Heizstoff för da Wontor, un dovän en janze Woon voll för da Pastur wäjent nor joder Maul voll Fleschwuscht nä, dat wor him doch ze deck.

Hä lod sich de Woon voll Äst un Reiser un fuhr die ob Pastuisch Hoff.

Da Pastur koom ob de Dur, bekuckt sich dän Hoof Reiser un sot: »Jakob, du solltest mir doch einen Wagen Buchenholz bringen, das da sind doch nur Reiser«.

»Dat dorft ihr net esu sehe, Herr Pastur, esch hat jedacht, wenn Wuscht Flesch oß, dann moße Reiser och Holz sen«.