En Jungjesell op Brautschau

Fritz Jaquemod, Daun

 

Pitter woar kene mie jrad von de jüngste, äwer noch immer Jungjesell. Dat os och net absolut niedig dat mer en Frau hot, da Herrjott woar joa och net bestallt. Op em Dorf os et komisch, wenn en Jungjesell loafe bleyvt. Vill menen dan, se meten dam behelflech seyn firr en Frau ze funne. Op die Oart seyn at vill Jungjeselle inner Dach kunn. Äwer däne mesten, die su spät heyrode, jon freher oder späder schwär de Ooren op.

Freher woar dat net su enfach wie hoaut, en Frau ze funne. Du joafen vill Kilometer oafklabastert, bös et su weyt woar. Alles ze Foß, en Fahrad woar du noch en Rarität. Hautzedags os dat mot em Auto en enfach Sach. Un janz kommot os dat mot däne Heyrodsannonce un der Zeydung. Do stöhn se dotzendweyß drun: grüße, klene, decke, dinne, ahle un och junge, mot un ohne Vermöjen. Weer annere wolle jet jebodde kreye; net zoletzt sochen anner hirr Roh un wolle jelecklech seyn. Su en Zeydung mot em janze Hoafe Heyrotsannonce drun woar och Pitter un de Hänn jefalle. Dags drop troaf hän seyne Schullkolleg Matthes un hän verzollt dam mot Begeisterung von däne Annonce. Da woar janz Uhr un bot sech direkt on, en Breef on dat Institut ze schreywen. Matthes woar nämlech drey Jahr op der Fortbildungsschull jewäßt un hat dat nojeholt, wat hän un der Schull verpaßt hot. Pitter woar janz derbey, hän hält dän Breef doch net doarkrich.

Et daouerte dan net lang, do krich Pitter Poss un da Besched, hän soll sech um dän un dam Dag ze Kobelenz op dem Bahnsteig veer mot su em Fraumensch träfe. Firr en Erkennungszechen trech het en rüde Hot op dem Kopp mot em weyße Schiefchen dron.

Noau woar Pitter org un der Schwalität. Hän lot sech de Hoar schneyde, doat sech un der Bitt von der Fodderech es richtig wasche. Firr die zwey Zänn, die him firr un der Moaul fählte, bliv keen Zeyt mie, die noch machen ze loaßen. Pinktlech um 11 Aouer stung Pitter dan op dem Bahnsteig veer un Kobelenz. Wie da Zuch hoal, Klumm su en Staats Madam aous dem Echte-Klass-Woan, die hat su en rüde Hot mot em weyße Schlefje op dem Kopp.

Pitter holt sech du seyne janze Mot un zwey Hänn, jung op dat Fraumensch loas, un stallt sech vier. Wie hän su janz näst firr er stung, merkt en recht, wat dat firr en fein Madam woar. Da Pfarfimjeroch moch hän at janz schwindelech. Hän soach, dat se um Jesicht jeschminkt woar und sujar die Fingernähl jefärvt hat. Weyle foale Pitter die zwey Zänn un, die him un der Moaul fählte. Du nante e seyne Noamen, ohnt de Moaut opzemache.

Die Frau mosterte Pitter ees von owwe bös inne. Doa schinn hirr seyn Botz, die op Huhwaßer unjericht woar, un seyne op Schlagwädder profeleerte Hot, opzefalle. Pitter un seyner Opräjung woar net umstann, der Madam un de Ooren ze kucke. Du sät sey op emol, sey meßt zom Schalter firr ze hieren, winie da näste Zuch wer fehr. Pitter jung anstanshalwer mot bös on da Fahrplan. Hän schloch hirr dann vier, wenn net mie vill Zeyt bliv, mot un de Wartesaal ze john, firr en Jlas Beer ze trinke.

Wie Pitter heem koam un dem Matthes breh-woarm dän janze Verloaf verzellt hat, fragt Matthes, ob se sech och jekeßt hätte. »Ne,« sät Pitter, »ech honn hirr woll jesoat, ech dat hirr noch es schreywen.« Et woare poar Wochen verjange, Matthes trefft de Pitter un der Wiss beym mähen, do fragt Matthes, ob dat Fraumensch och op dat Schreywen jeantwort hat. »Noch net,« soat Pitter, »die Dag hon ech em en Einschreywen jescheckt un dabey jeschriewwen dat se net esu kriddelech seyn soll!«