Orbet um Fäl - von freher un ooser Sproach - daheem Katharina Gruber, Üdersdorf
|
Wat freher jedoan joaw, |
dat weeß ma noch joot. |
Die Örbet stecht eenem |
fir imma'um Bloot. |
Un kunnt ma de Orbeten |
och noch lang nett all, |
su kannt ma sech äwwer ous |
um Fäl un um Stall. |
Um Frehjoahr, dat kunnt |
noun alles neyst notzen, |
da joang et erous, |
fir de Wissen ze botzen. |
Un wenn de Schrumperen jesaat joawen |
un de Speys un de Rummelen, |
da kunnt ma sech un der Furr |
hunner dem Plooch joot tummelen. |
Um Heymoond, mooßten de Mäher |
at un der halwer Noacht opstoahn, |
un ma hoat en morjens de Kaffee |
un de Wiss jetroan. |
Dan joawen net nimmen Eier jekoacht |
un joot Schmarren jemaach, |
dan kruchten se och noch |
fresch Waafelen jebaach. |
Dat Kaffetroan oan sech |
hoat ma joa imma jär jedoan: |
Äwwer meestens mooßt ma et Schraaß |
noch spreeden, iehr ma heem kunnt joan. |
Un wat öss ma jeloaf, |
fir zu Housten un ze Wennen. |
Un joaw et en Jewitta, |
kunnt ma im de Wäät mot dam rennen. |
Äwwer och fir de Kiel ze hekeln, |
woar et daan oan der Zeyt |
un zweschen Wiss un Kielsteck |
de Wääsch oft weyt. |
Hoat dan um Broachmond de Fruuscht |
zeydiscriun de Äjer jestannen, |
seyn de Mannsieyt mot dem Howwakurf |
oafmaache jangen. |
De Fraleyt hoan um Kuurschnott |
mit demm Krummäätz jeraaf, |
un fir de Joarwen ze bunnen, |
joawen Striehseeler jemaach. |
Da joang et iwwa et Stoppelsteck |
noch eeß mot demm Rääschen. |
Un wie jär spülten de Kunner |
zweschen de Kaasten Verstääschen. |
Beym Schrumperen-Ousdoon |
woar et Joahr at siehr weyt; |
un um Steck bluw ma oft |
iwwa de Metteszeyt. |
Wie joat hott et eenem |
daan ous de Oulen jeschmaach; |
un ma hoat sech monichmoal |
Schrumperen um Feyer jebaach. |
De Hirest hat noun |
at lang oanjefangen. |
Un ma oss noamettes oft |
Blädder fir et Veh plecke jangen. |
Beym Rummelen- un Speys-Ousdoon |
woar et at naaß un kalt; |
un doa joawen de Daach |
at ne mie alt. |
Äwwer och im die Zeyt |
woar op dernm Fäl noch Örbet jenooch, |
un iwweral soach ma wia |
de Leyt oam Plooch. |
Un et joaw de Fruuscht jesät, |
die um Wunter moaßt keymen. |
Joa, su lääßt sech en Joahr |
zesommereymen. |
Wat sech äwwer net joot reymt, |
dat oss oos Platt. |
Doch et oss die Sproach, |
die ma joa freher meestens hat. |
Un nimmen die Sproach hoat |
de Wierter, fir die Orbet ze nennen, |
wie ma se doch noch |
siehr joot kennen. |
Un och hout jänn noch |
jesaat de Rummelen un de Speys. |
Bluuß määscht ma alles |
op en bequemer Oart un Weys. |
All Feldoarbet oss bliwwen; |
se jet bluuß moderner jedoan. |
Äwwer u n ooser Sproach wärde ma |
imma die ahl Wierter vastoahn. |
Un leyen och at iwweral |
vill Stecker broach, |
su durf et op keene Faal suweyt kunn |
mot ooser Sproach! |