De Lousjung

Johanna Leonards, Gees

 

De Vatter lacht de Zeidung hin,

guckt jeftig op de Uhr.

Dat Pitterche es noch net doa,

wo bleiwt de Bengel nur?

Jelech drop kütt jett de Trapp eropp,

loa kütt de Quant no Hous.

De Motter söht: »Mei lewer Jott,

wie seiht dat Bürschje ous!?«

Dat Jesiecht janz schwaz, de Botz kapott,

no joa, dat jeng alt noch,

awer an demm neuen Schützelchen

doa seiht mer Loch an Loch.

De Vatter hätt net vill jesoaht,

onn sech de Bursch jeschnappt,

onn düchtig dann de Botz gespannt,

jeloaw et net ze knapp!

Wie Pitterche sech usjebröllt,

joaf hen en et Bett jebracht.

Nou soam mer ees demm Schutzengelche:

Wie häs dou dat jemacht?

»Oh Motter, mit hatte Freud jekriecht,

ech woa bei Müllers Schriet,

als mir de Laden han jespielt,

woa ech de Schweizer Kies!«