Dat alt Hous
Katharina Gruber, Üdersdorf
Dat alt Hous |
hat vill ze soan, |
oh, kinnt mer bluuß |
seyn Sproach vastoahn.
|
Et steht att leddisch |
monich Joahr; |
vill Läwwen freher |
un em woar.
|
Et hoat dem Fridden |
net jetrout, |
seyn Leyt hoan |
irjends ney jebout.
|
Se wolten Bad |
un Heizung hoan, |
breet Finsteren un |
schien Virhäng droan.
|
Seyn Finsteren |
woaren joa janz kleen |
un Owwestoachen |
unbequem.
|
Vakoaf joaw och |
et Veh um Staal; |
dat woar joa noun |
su iwweral.
|
Dat Hous, et hoat |
sech oft jewunnert; |
wat broascht all mot sech |
diss Joahrhunnert?
|
Dat kunnt et |
monichmoal net vastoahn. |
Et soach vill Menschen |
kunn un joahn.
|
Se hoan jewirtschaft |
früh un jär |
und Leeds jetroan, |
dat woar oft schwär.
|
Om schwerste woar et, |
wenn en Lott |
op seynem Hoff |
jestannen hoat.
|
Et Best koam imma |
op den Desch, |
jeschlacht joaw meestens |
och noch fresch.
|
Ma hoat jerummelt, |
hat Schrumperen un Bruut |
un kannt et janz Joahr |
keen Nuut.
|
Die hoat um Weltkrech |
schwär jedrekt, |
wenn Männer on de |
Front gerekt.
|
Doa hatten de Frauen |
net Hänn jenooch |
un joangen sälwer |
hunner dem Plooch.
|
Un et soach kleen Kindjer |
op hirrem Schuuß; |
se woaren imma |
zo flot schruuß.
|
De Zyt woar schien |
mot dänne Kunner, |
de Welt fir sey |
noch volla Wunner.
|
Se bluvven späda |
net all daheem; |
ma woar op emoal |
su aleen. -
|
Et treemt von lange |
Wunterstunnen. |
De Fraleyt soaßen |
un da Stuv beym Spunnen.
|
De Mansleyt spülte Koart, |
om lewste Skat, |
un hatten imma |
en Witz parat. -
|
Et seyht de Leyt, |
sunndes onjedoan, |
un de Kirch udda |
bey de Musik joahn.
|
Da joav de Kumma |
stel jetroan |
un aescht de Orbet |
noun jedoan.
|
Dam Hous seyn Moueren |
woaren dek, |
vawoahrten och noch |
vill Jelek.
|
Dat wolten se sech |
joot erhalen; |
inner eenem Daach |
wonnten de Jungen un Aalen.
|
Zesoammen hoan se |
och jeschafft |
und hatten su |
joa dubbel Kraft.
|
Doch denkt et Hous |
om lewsten droan, |
wie jäa all hey |
jefeyert hoan.
|
Ob Kirmes, Huchzet, |
Kunddof woar, |
früh Stunnen joaw et |
vill um Joahr.
|
Et Singen hiert et noch |
un et Laachen |
beym Danzen noch |
de Dille kraachen.
|
Et klingt de Sans |
noch op dem Hoff, |
wenn fir en Hillisch |
joaw jeschloff.
|
De Huchzet hoat ma |
daheem jemaach |
un Birrebunnes |
un Streysel jebaach.
|
Et woare vill |
Vawannten drop, |
fier die hat ma Plaatz |
noch Ovenop.
|
Un woaren um Summa |
de Oavenda lank, |
soaß ma jär |
vir da Dier op da Bank.
|
De Noaberen hoan sech |
oft dabey jesaat, |
un ma hoat von Neyem |
un Aalem jeschwaat. -
|
Dat alt Hous kinnt |
vill mieh sälwa soan, |
oh, dät ma bluuß |
seyn Sproach vastoahn! |
Marionetten zum Anfassen nahe - ein Erlebnis für die Kleinen. Nach der Märchenaufführung von der Prinzessin, die keinen Schlaf finden konnte, zeigten Schülerinnen und Schüler der AG Theater und Puppenspiel die Darsteller den Kinden. Foto: M. Schönberg, Jünkerath