Dat alt Hous

Katharina Gruber, Üdersdorf

 

Dat alt Hous

hat vill ze soan,

oh, kinnt mer bluuß

seyn Sproach vastoahn.

 

Et steht att leddisch

monich Joahr;

vill Läwwen freher

un em woar.

 

Et hoat dem Fridden

net jetrout,

seyn Leyt hoan

irjends ney jebout.

 

Se wolten Bad

un Heizung hoan,

breet Finsteren un

schien Virhäng droan.

 

Seyn Finsteren

woaren joa janz kleen

un Owwestoachen

unbequem.

 

Vakoaf joaw och

et Veh um Staal;

dat woar joa noun

su iwweral.

 

Dat Hous, et hoat

sech oft jewunnert;

wat broascht all mot sech

diss Joahrhunnert?

 

Dat kunnt et

monichmoal net vastoahn.

Et soach vill Menschen

kunn un joahn.

 

Se hoan jewirtschaft

früh un jär

und Leeds jetroan,

dat woar oft schwär.

 

Om schwerste woar et,

wenn en Lott

op seynem Hoff

jestannen hoat.

 

Et Best koam imma

op den Desch,

jeschlacht joaw meestens

och noch fresch.

 

Ma hoat jerummelt,

hat Schrumperen un Bruut

un kannt et janz Joahr

keen Nuut.

 

Die hoat um Weltkrech

schwär jedrekt,

wenn Männer on de

Front gerekt.

 

Doa hatten de Frauen

net Hänn jenooch

un joangen sälwer

hunner dem Plooch.

 

Un et soach kleen Kindjer

op hirrem Schuuß;

se woaren imma

zo flot schruuß.

 

De Zyt woar schien

mot dänne Kunner,

de Welt fir sey

noch volla Wunner.

 

Se bluvven späda

net all daheem;

ma woar op emoal

su aleen. -

 

Et treemt von lange

Wunterstunnen.

De Fraleyt soaßen

un da Stuv beym Spunnen.

 

De Mansleyt spülte Koart,

om lewste Skat,

un hatten imma

en Witz parat. -

 

Et seyht de Leyt,

sunndes onjedoan,

un de Kirch udda

bey de Musik joahn.

 

Da joav de Kumma

stel jetroan

un aescht de Orbet

noun jedoan.

 

Dam Hous seyn Moueren

woaren dek,

vawoahrten och noch

vill Jelek.

 

Dat wolten se sech

joot erhalen;

inner eenem Daach

wonnten de Jungen un Aalen.

 

Zesoammen hoan se

och jeschafft

und hatten su

joa dubbel Kraft.

 

Doch denkt et Hous

om lewsten droan,

wie jäa all hey

jefeyert hoan.

 

Ob Kirmes, Huchzet,

Kunddof woar,

früh Stunnen joaw et

vill um Joahr.

 

Et Singen hiert et noch

un et Laachen

beym Danzen noch

de Dille kraachen.

 

Et klingt de Sans

noch op dem Hoff,

wenn fir en Hillisch

joaw jeschloff.

 

De Huchzet hoat ma

daheem jemaach

un Birrebunnes

un Streysel jebaach.

 

Et woare vill

Vawannten drop,

fier die hat ma Plaatz

noch Ovenop.

 

Un woaren um Summa

de Oavenda lank,

soaß ma jär

vir da Dier op da Bank.

 

De Noaberen hoan sech

oft dabey jesaat,

un ma hoat von Neyem

un Aalem jeschwaat. -

 

Dat alt Hous kinnt

vill mieh sälwa soan,

oh, dät ma bluuß

seyn Sproach vastoahn!

Marionetten zum Anfassen nahe - ein Erlebnis für die Kleinen. Nach der Märchenaufführung von der Prinzessin, die keinen Schlaf finden konnte, zeigten Schülerinnen und Schüler der AG Theater und Puppenspiel die Darsteller den Kinden. Foto: M. Schönberg, Jünkerath