Kind sein in Gerolstein

Margaretha Rosar, Leverkusen

 

Löß datt Kond sesch priejele,

et oß sou kleen un schwenn,

mott Schnuddel monier fiele,

et moot nett reenlich senn.

 

Härnohter moot et schlucke,

watt hätt an Ärjer kreit,

dorem loß et verkloppe,

wä him eeß Unräch deet.

 

Firr hätt war schien ze dürfe

ronn en de naß Kullang,

mott Wassern romzewürfe,

erraff de janze Ramm.

 

Loß datt Kond roppklätt're

ropp op de hiexte Beem,

en Kreesch von owwe schmätt're,

de Been voll Schramm un

Schreem.

 

Mer soll datt Kond nett schenne -

wenn hätt nett ääße will

un noa Kamelle renne -

denn Soures jitt et vill.

 

On die kleen Kapp moot vill ronn,

et heeßt on enem Steck:

Dou solls jefällichs stell senn,

hei beij erwaxne Leck.

 

Loß datt Kond verheere,

sou spät et jeht da Spaß,

un donn et nett drässiere,

un haal et nett esou faßt.

 

Heck war et schien ze dürfe -

un esch war nett ze foul -

mott Klompe Moßt ze würfe -

op dommer Leck flirr Moul!