Wat oss noch wie froher?

Maria-Agnes Pinn, Staffeln

 

(gt)Fröher, - wenn Fastenzeit wor,

jof dat für jedes Alter klor -

et Fastn wor en Ehrensach,

sechs Wochen unn jenau vier Dach.

     Doch seit mor hock die Menschen all,

     et jit jeschönist, ob jeden Fall.

Schokolad, Kamelle, Kaujummi un Chips,

vom Jruße, - bös hin zu dem kleine Knirps.

Offer, Entbehrung oder richtich entsohn,

do mott deet keine sech mei eröm

schlohn.

     Ob die Jurend nöist mei dovon weeß?

     Mein Jott, - da söhn mir denen dat ees.

     Dröm feng ech on mengem Ömfeld an,

     weil dat jo bestömmt nix schade kan.

En Erzöschnöis, oss oos Enkelkond,

jruß un kräftich, - jot jesond.

Noh Äischermettwoch soot ech him:

"Dou weeß jo, - et wor Fastbejinn,

dat hurt jetz ob mot dengem Schlecke-

woll bei him es Offerjedanke wecke -

die Sößichkeete Jen wechjedohn,

un Extras üss dem Kopp jeschlohn.

Üsserdem, oss et och noch mieh jesond,

weil meestens verliert mor dobei e paar

Pond!"

     Do söt dat Schirbel janz promt ve-

     schmitzt:

     "Oma, - dat elo oss doch wohl nur en

     Witz!

     Bekick dir es dengen decke Po -

     seit mor do et Faste, - sach mir es wo?

Vielleicht has dou et net jemerkt,

meng Vürsätz, un men Jodes Werk -

ech wöll och nöist zu dir jetzt söhn,

däts dou mir net ob de Wecker John.

has dou mech Owends net vermesst,

beim Setzen vür dor Flimmerkest?

Wat fohlt ech mech däjelich doch esu

wohl,

mott menge Serien - Stars un Rock-Idol;

Dr. Brinkmann, Christa un Udo Linden-

berch,

Frau Kling un och BAP vermessen ech

erch,

Landarzt, Wiecherts, Falkenau un Dallas,

Rockfestival live, Tennis un wat alles.

Ohnt all die lev jewonne Sache,

dohn ech ewille Feierowend mache.

      Denn, on der Zeit ka mor vill dohn,

      bei oos ahl Nobich helfe John -

     wat hier am Dach oss all ze schwehr,

     besörijen ech owends flott un jehr!"

Do vershloch et mor ob emol de Sprach,

un ech erkannt meng miserabel Loch -

beschämt kickt ech nohm Bodem du,

die Jurend van Hock, die oss halt esu.

Jott sei Dank, - kann ech do nur söhn,

denn on Freiheet jit vill Jodes jedohn.

Mott jrüßter Hochachtung zehjen ech men-

gen Hot, vür ooser Jurend, - die och hock

noch janz jot -

 

un merke, wie mor wirklich dann un wann,

jrad van denen och noch Jet liere kann!

 

Daröm loßen ech mech weis darob ormah-

ne,

 

Jodes dohn, - soll jeder sech selewer pla-

ne!

 

Houptsach, - et pasiert mott em frühen

Herz,

 

brengt manchem Holt, - un jeht himmel-

wärts!