Kirmesdaach

 

Froher wohr de Kirmesdaach en huhe Fejer-

daach, su och bej ohs ze Önnischtbettingen.

Die Woch vürher johf jeback, Häffeflaade on

Botterkräm.FleeschwohrochjenoochömHous,

die janz Verwandschaft johf ob de Kirmes önje-

lade.

De Feuerwähr halt en seh ruß Zelt ob de Stiers-

wiss ob dr Bredenbaach objestallt, et janz Dorf

sollt joh dohinn kunn un noch viel Lock von den

Nohbischdörfer. Un wenn mer Platz haan wollt,

moht mer froh john.

 

Dat wollt och »Schnegger Mein«, so johf hänn

öm Dorf jenannt, jedes Johr och, on wie dat bej

da Mannlöck su öss, am lewste ohnt seng Frau

»Lien«.

Weil Schnegger och et Hous voll Besoch hatte,

moht Lien joh kauche und sech öm die Lock

kömmere. No dr Väsper johf Hein sengem Lien

zo verstohn, dat öt ewill Zeeit war en öt Zelt zö

John on Platz zö haalen. De Kaffee wor röm on

Hein jeeng ent Zelt.

 

Zwöschendurch schegt e noch ö paar Lock üs

dem Zelt die he kannt zum Kaffeetrönken on

Owendäässen bei Lien.

Do Besoch woor fot, äwer Hein loht nix von sech

hure. Lien hat jewaad un jewaad, et johf deeu-

ster, Hein kom net.

Lien dächt: Wat mohs da arme Hein lang eröm

stöhn, bössö Platz föndt. ÖmelevOur wor öt die

Waderei satt und läächt sech hin für zö schloo-

fen.

Jähnde de Morje, öt wohr alt hell, kloppt öt an dö

Hausdür on Lien moht obmaache. Hein wohr do

on wohr janz lustig. Lien wohr net jerad fröndlich

zu himm, dat wohr öm awerejal. Stolz wie Oskar

soht hän dann zu Lien: Su Lien, will könne mir

zwei endlich op dö Kirmes John, will ös Platz öm

Zelt.

                                                                                Peter Jakobs, Simmern