Datt Nejohr steht vir denger Dirr

Wilma Herzog

 

Datt Nejohr steht vir denger Dirr,

dou kanns em nett ewille soon,

et soll iescht bei de Noper John,

dou hätts keen Zeid on wärs jehaale

desch remzeschloon noch mott dem aale.

Su vill war dir noch leije bliwe,

Breef, die de noch nett häss jeschriwe,

 

Reschnonge, die noch nett bezahlt,

Schreeß opjedroon, noch nett bestallt,

on Kranke, die noch op desch wade

on Leck, die dou es onjelade,

on Beescher, die de all wolls lese,

on Platze, wo de all wolls rese,

Festjer, die dou all wolls mache,

 

vierjehollt schien anner Sache...

Et notzt dir neist, dei janz Jekloß,

datt Johr kitt ronn, datt oss jewoß.

Datt Nejohr lacht desch frendlesch uss,

sät: „Mensch, zeesch doch es Lier do druss

on dengel nett mott denger Zeid,

datt dir datt nett mie leije bleiwd,

stell dir es nemme vir deng Nut,

esch war nett esch, esch war der Dut!"