Datt Nejohr steht vir denger Dirr
Wilma Herzog
Datt Nejohr steht vir denger Dirr, |
dou kanns em nett ewille soon, |
et soll iescht bei de Noper John, |
dou hätts keen Zeid on wärs jehaale |
desch remzeschloon noch mott dem aale. |
Su vill war dir noch leije bliwe, |
Breef, die de noch nett häss jeschriwe,
|
Reschnonge, die noch nett bezahlt, |
Schreeß opjedroon, noch nett bestallt, |
on Kranke, die noch op desch wade |
on Leck, die dou es onjelade, |
on Beescher, die de all wolls lese, |
on Platze, wo de all wolls rese, |
Festjer, die dou all wolls mache,
|
vierjehollt schien anner Sache... |
Et notzt dir neist, dei janz Jekloß, |
datt Johr kitt ronn, datt oss jewoß. |
Datt Nejohr lacht desch frendlesch uss, |
sät: „Mensch, zeesch doch es Lier do druss |
on dengel nett mott denger Zeid, |
datt dir datt nett mie leije bleiwd, |
stell dir es nemme vir deng Nut, |
esch war nett esch, esch war der Dut!" |