De Umweltpreis für Tant Bäb?
Maria Agnes Pinn, Steffeln
Vam Kreej her weeß sie noch ze spare, |
un oss bös jetzt recht jot jefahre |
mot dem Recycling, söt mor hock, |
wat selbstverständlich für de Lok |
on de verjangene Johre wor; |
oss hock net immer alle klor. |
Doch oos Tant Bäb jeniert sech noch, |
weg ze schmeiße, wat mor wier broch. |
Üss halewe Schohrehme jit en Schloof , |
für de Bucht obzehange, janet su doof. |
Vam Biewer-Bettzeuj, Lengend un su wegger, |
Jen Köchendöcher un Schrubsäck jeschneg- |
gert. |
Oss Tant es zu em Fest jelade, |
wo de Plastik-Melichpöttcher wade |
jit nix dovan on de Kaffee jekippt; |
ne, - da bestellt sie doch lewer e Bit! |
Jo, bei de Kirchen- un Jemeinefester |
klappt de Recycling noch vill besser, |
weil mor do Unmengen van dem Jeschier |
zur Mohlzeit beim Eeße broch jede Kier. |
Dröm stellt Tant Bäb sech de janzen Dach |
als Spölmamsel zor Verfüjung esujar. |
Meest jeht dat jo für en joden Zweck, |
un spöle mächt lang net wie eeßen deck. |
Plastik-Krom zum Fotschmeißen oss hier tabu, |
mot Spöle spart mor Jeld un Müllberj om nu! |
Sie säubert om Houshalt mot Essij un Salz, |
su krecht de Kanal kein Chemie on den Hals. |
Jänt et Unjeziefer wehrt sie om Jade, |
mot Bröhnesselbsbröd Jen de Löis verlade |
zücht selewer hier Jemös sich all, |
köft ohne Verpackung ob jede Fall - |
wat sie net an sech selewer hat, |
do oss de »Jelle-Sack« janz patt! |
Mot Rhabarberblader un Zeidong jänt Hetz un |
Kalt, |
isoliert de Tant alles, dat et fresch sich hält. |
Van de joden Hemmer jeht de Weischlou retur |
on de Maschin, für de Ärbets-Klamotte pur. |
Ob et dem Henkel passt oder net, |
die holt de AEG esu lang ont Jebet |
un rechnet dene klip und klor, |
wat sie all jespart on 40 Johr |
an Wasser, Polewer un Enerjie, |
dat die janet annich könne mie |
un sich endlich dozo entschleeße moße, |
en jruß Recyclingklapp onbouen ze loße. |
Sie hat noch immer e rein Jewossen ohne Le- |
nor, |
denn siezooch sechs Konner jruß, mot Leev un |
Humor. |
De Lieblingsneffe treeht sujar en Recycling- |
botz, |
janz top, mot oppene Knee-dor Familiej zum |
Trotz. |
An de sujenannte Wohlstandskoule, |
seit mor Tant och sier oft mouse. |
Räft männich Blömchen do errüss |
wat späder üppich blöht un sprießt. |
Vill Plastik un och Blomepött |
jit sei dor Järtnerei wier zröck. |
Froher hat sie mot der Recyclingart |
den Houshalt vürm Bankrott bewahrt. |
Höcktreeht sie domot de Müllberj af |
un animiert oos zum Nohmache brav. |
Och wat mor bal bestaune kann, |
die hat noch immer den ierschte Mann. |
Mot alle Macke die Hen esu hat, |
do kütt Tant Bäb bös hock parat. |
Sie hält janix van dor Wegwerfwelle, |
wat sie hat, jenüjt hier für all Fälle! |
Sie hält zo him durch Freud un Leed, |
bös et Jraf die Zwei es trennen deet. |
En Wiedmung mor drob mache könnt... |
Umweltschmutz wor hier vorpönt. |
Tant Bäb krich zwar nie en Umweltpreis, |
doch jof sie täjelich Kraft un Schweiß |
für de janz Familiech, un et Dorf och, |
om lange Lewe recht ömweltbewoßt doch. |
Sie hat dem Herrjott seng Schöpfung bewahrt |
mot Möh un Fleiß, ob hier janz enfach Art! |