Ett Hellejehäus'che

 

Well ech Nohn die »Ley« raaf joon

do kunn ech dann an »Knöß« vorbei.

Watt do passiert, well ech och soon,

datt Hellejehäus'che wor wie neu.

Ech han jestaunt on frocht net wie

watt do sech hatt' jedoon,

ett Hellejehäus'che, schön wie nie -

datt könnt ett och verdron!

Da Eijentümer mött Jedold

hätt datt janz doll jemäch,

ätt droof dän och kein eijen Schold

weil't Hellejehäus'che schlächt.

Vür einem Johr, do hatte mir

wie jeder och noch weiß

Erdbeben in dar Eitel hier -

ett jitt mer hock noch heiß.

On leider hätt datt och jebebt

bei »Knöß« am Hellejhäus'che.

Die Ritze könnt mo janz jood sehn,

dodurch koom baal eh Mäus'che.

On wie die Ärbet wor em Jang

do jeng datt richdech rond,

neu Fenster komen och noch draan,

zom Staune öß jez Schrond.

On kütt dann am Frunlichnomsdaach

die Pruzzesjun vorbei,

dann hätt eh janz neu Bild die Saach,

weil't Hellejehäus'che »neu«.

 

Christel Krämer, Nohn