De kleene Prinz schwätzt mot d'm Weeschesteller

Wilma Herzog, Gerolstein

»Joden Dach«, soot de kleene Prinz. »Joden Dach«, soot de Weeschesteller. »Wat mischs dou dann elo?« frocht de kleene Prinz. »Esch sortieren Resende on Dousenderpageter«, soot de Weeschesteller. »On Schecken die Zisch, die se fotbränge, bal no rechts, bal no lonks.« On'n blitz-fonkelnde Schnellzuch donnert last, dat et Weeschestellerheisje jehierisch waggelt.

»Die han all keen Zeijd«, soot de Weeschesteller. On en zweite glit-zerfonkelnde Zuch donnert last

van dr jäntiwerleijender Seijt. »Kunn die dann alt wier zreck?« frocht der kleene Prinz. Dat elo sen net dieselwije«, soot de Weeschesteller. »Dat wähselt«. »Woren se da net zefridde, do wo se wo-re?« »M'r oss nie zefridde, do wo m'r oss,« soot de Weeschesteller. On et zischt en drotte fonkesprit-zende Zuch last se. »Senn die dann honnert dänne annere Resende her?« frocht de kleene Prinz. »Se senn honnert neijst her«, soot de Weeschesteller. »Se schloofe bonne on jiewen och al-des esu zweschenduresch. Nem-

men de Konner - die senn wacke-risch on drecken hir Nase jänt de Fensterscheiwe.« »Nemme Konner wosse, war se wolle,« soot de kleene Prinz. »Se wennen hir Zeijd än'n Popp us Lompe, on die Popp steischt om Wert, on wenn eemes'n die afhellt, wat kreischen se...« »Die han et jot,« soot de Weeschesteller. »Die Schrußen senn doch sihr verwonnerlich,« soot de kleene Prinz on sät du seng Rees fort.

Aus »Der kleine Prinz« von Antoine de Saint-Exupery.