Vänem Jeeßebock,

dä net janz jescheet wor

Aesop, "Der törichte Bock". Aus dem Hochdeutschen ins Gerolsteiner Platt übertragen von Wilma Herzog

En Fuchs wor onen Potz jefal-le on woßt net mih erusze-kunn. Do koom en Jeeßebock, dän Duuscht hat, an de Potz, wo'n Wasser soufe wollt. Wie hän dä Fuchs ennen opdem Schrond sooch, froocht'n: "Soones, os dat Wasser da jot?"

Dä Fuchs awer soot nejst do-vän, dat'n per Malör do enne dron jefange soß on'n rooft: "Joo, jewoss, et os janz klor on schmischt aresch jot. Komm doch och eraaf!" Da Jeeßebock, dän an nejst Bieses dacht, sprang on de

Potz. Wie'n sesch satt gesoff hat frocht'n de Fuchs: "Wie kumir ewill hej eruss?" "Löß mesch dat mache," soot de Fuchs. "Pass jot op! Stell desch op deng Honnerbeen, stemm deng Vodderfeß jänt de Wand on mach denge Hals lank dobej. Esch klommen dann op denge Recke on iwert deng Hoorer no owe, on wenn esch dann es jot us dem Potz senn, kann esch dir och hele-fen, datde frej kiss." Da Bock dot, wie de Fuchs'm jeroode hat on mooch sesch lank on schruß. Flott klomm

dä Fuchs op die Hoorer on sprong on eener Kajeer iwert da Rand väm Potz. Awer'n daacht net dran, dam Bock ze helefe. Mot Schaddefreud sprengt'n hotz on har on lacht dän domme Bock us. "Wat bös dou doch e bies Dier", hoult dän, "dou hals net, wat de versprooch häs". Dä Fuchs awer soot: "Wennde jet mih om Kopp jehat häts, wärsde net on de Potz je-spronge. Wän jescheet os, frocht sesch doch et ischt, wie'n us'r Sach eruss kitt, sollt et riskant jän".