Dat verschwunnene Christkend

De janz Jemein wor stolz op ihr Weihnachtskripp in derr Pfarrkirch. Denn se hatte all an derr schünen Kripp mit-jeärbeit. Och die Bemolung der lewisch wirkende Fijuren van Maria un Jusef, de Hirten un Küninge, vam Öchsje un Eselche un de weeise wollije Lämmcher, die zwische de Hirte vürwetzesch kickte, wor Jemeeinschaftswerkjewäs. Newen demm Eeinjang zur Höhl stonen en paar exotisch Pflanze, en Zwerschpalm, en Aloe un a paar blöhende Kaktusse. Üwer der Höhl lücht de Steer van Bethlehem. Datt En-nere derr Höhl looch em Düstere, awer im Jewölf war e Looch, durch dat dat hell Liecht van demm Steer erin-schong. Et belücht dat Jesus-kendche in derr Kripp, un et wor, alsjingvan demmjöttli-che Kend alle Jelanz üss, de van demm Jesiecht senger Motter widderstrohlt, un all die anner Fijure hell un lüch-tend üss demm Düstere her-vürhof.

Dat Jesuskend in derr Kripp wor die Freud von alle Kenner. Et laacht e su leev un hold un streckt seng Händcher üss, als wollt et söhn: »Lohst de Kenner zo mirr kunn.« Un se kohme nur zo jeer. Keeiner hätt sich en Weihnachtsfest oohne de Kripp vürstelle könne. Feeng doch dat Weihnachtsfest aan, wenn nächs de Steer üver derr Höhl oplücht, un merr in demm helle Liecht plötzlich dat Jesuskend soh, als war et vam Himmel erafkunn. Un dann passiert jet Schreckliches. Als am dritte Daach no Weihnachte der Pastur durch dat Kirchescheff in de Sakristei wollt jon un dabeei noch en Blick ob die Kripp wollt werfe, kohm imm de Kostisch verzweeifelt ent-jähnt. »Hochwürden - Hochwürden!« stottert se heeiser vür Opräjung. »Dat Kend is fott! Oos Jesuskend # üss derr Kripp hann se jeklaut!« De Pastur waggelt ungläuwisch memm Kopp: »Dat jitt et en oserer Jemeein net!«

»Dann moos et eeiner üss ener anneren Jemeein jewärs sinn, de neggisch op oos schün Kripp jewärs ist.« Äwer dat scheng demm Pastur net en-zolüchte. He soht rouisch un bestemmt: »Mir wolle selwer Spetzel spielle. Ech setze mech he in de Biechtstohl un zeejen de Vürhang jet zorück, su kann ech alles üversehn, watt beei der Kripp passiert. Un ihr verstecht ösch henner dem Pfeeiler do.«

Kumm hat die Kostisch ihr Versteck un de Pastur senge Spähposte bezohre, als de Kir-chedür opjing un eeiner rinn-kohm. »Dat kann keeine Spitz -boov sin«, soht sich de Pastur un reckt sich jet no vür om ze kicke, wann do rin es kunn. De Kleein, de oohne no rechs un links zu kicke, derekt op die Kripp zooleef, wor en fünfjährije Jong üsem Dorf. »Wie witt da sich erschrecke, wenn de Kripp leer es«, dächt de Pastur met Bedouere. Äwer wat trpch de Jongen sengem linke Arm önner demm Männteiche verstooch? Op de demm Jesuskend jet zo spüle brenge wollt?

At a paar Mol hatt de Pastur bunt Murmele un Ball un Sößischkeeite jefonne, die Jonge un Mädcher demm Kend heeimlich in de Kripp jeläascht hatte. Äwer wat de Kleein onner demm Männteiche erüssholt, moht e schruß Spillzeusch sinn. De Pastur verjoß für ne Moment seng Roll als Spetzel un zoch de Vürhang zorück, om ze kicke, wat de Kleein mäacht, wenn e merkt, dat dat Jesuskend nemmie do iss. Äwer de Jong wor net ver-wonnert, un laacht janz vür-sechtisch jett en die Kripp erenn. Dann stricht e üwer dat Strüh un dat Moss, un als en op Sitt jing un mer op die Kripp kicke könnt, trout de Pastur senge Aure net, denn do looch lachend met üssje-streckte Händcher dat verschwunnene Jesuskend. Bevür de Jong fottjeht, dräht e sich nochens erömm un laacht dat Kend an wie en jode Spillkamerad.

De Pastur ston vür em. »Wie küss du an dat Jesuskend?«, fröoscht e verwonnert. »Wo häss du et jefonne? Odder war hätt et dir jenn?« »Keeiner hätt mir et jenn«, soht de Jong, »ech hann dat üss derr Kripp jehollt.«

»Äwer waröm da? Wat hast du met dem Jesuskend jemäacht?«

 

Jet joov de Kleein verläaje un kickt schöö vür sich hin. Dann kickt en de Pastur treuherzig an un soht: »Herr Pastur, dat wor nämlich su ech hätt jär ene schüne Roller jehatt, weeil ech su jär Roller fahre.« »Un du häss keeine kreeije?«, froocht de Pastur voll Bedoure. »Menger Motter wor dat zu deuer«, erklärt de Jong, »un do han ech en mir vam Christkend jewüunscht«. »Un dat Christkend hätt dir de Roller jebräacht?«

»Oh jo, Herr Pastur«, seng Jesicht strohlt. »Enn wunder-schüne Roller, un ech sinn e su früh un demm Christkend e su dankbar. Och, Herr Pastur, un do han ech jedächt, wo doch all Kenner su jär Roller fahre, däat dat dem Christkend och Spaß maache, un weeil ech em su dankbar sinn, wollt ech em zeeije, wie schün et sech met demm Roller fahre last...«»Un dann beeste met demm Jesuskend Roller jefahre?«

»Jo, Herr Pastur, jez ewe en derr schünen Mettessonn. Dreei Ehrenrunne hann ech met em öm de Kirch jedräht!« Bei der Weihnachtsfeier des Eifelvereins Jünkerath erzählte Garsten Merkes, ein Schüler der siebten Klasse der Graf-Salentin-Schule, die Geschichte vom verschwundenen Christkind von Catharina Bachem-Tonger in Jünkera-ther Platt. In wochenlanger und mühevoller Kleinarbeit übertrug er den hochdeutschen literarischen Text in die Dialektsprache. Dabei musste er oft umschreiben oder die Vorlage abändern. Den Beifall, den der junge Redner für seinen guten, fast auswendig gehaltenen Vortrag erhielt, war ein wunderbarer Lohn für alle Mühe.