Köndheitserinnerung
Mia Hermes, Düsseldorf
Wenn ech dran denk, wie et woor dohejm
ön dor Adventszejt, als mier Könner noch klejn.
Öm November feng et mejstens ze schneje at ahn,
mier Könner holte da Schlidde ad ens an de Bahn.
Jede Owend ön dor Kerech Ruesekranz wohr,
mier Könner moote do senn, dat wohr janz klohr.
Öwer da ejne Ruesekranz jenöscht oos nett,
ön dar Zejt hatte mor ob die Schnelle vier böß
fönef jebett.
Mier haan och jefollecht, ob öt Woort oser Mamm.
Mier wosste, do kütt öt besonnech drop aan.
Ön de Koch haan mier Holz jehollt on Rommele
jemahle,
Heu jeröppt, och wenn mor wohr am vokahle.
Mier hatte Sorech da Hans Muff dät oos sehn,
für de Jeschenke woor dat winnijer schön.
Für dam Önnschlofe han mor noch jebett
»Bitte, lieber Nikolaus verjääs oos nett.«
Wor dann da Niklosdaach endlech doh
mött Backe ruett wie Kiesche soosse mor doh.
Da Hans Muff mött Kette on Sack
wollt ooss vokamesöele, mir woore platt.
Da Niklos feng aan öm decke Booch ze lese,
»lieber Nikolaus, ech senn doch janz brav jewese«.
Ejne soot ö Jedischt op, die annere haan jesonge
on Niklos samt Hans Muff se zooche von danne.
Jeder krich ön Teller voll on Strömp oder ön Schal
oder ön Botz oder Häesche, dat woor oos ejal.
Baal woor da Teller leddich, mir trauten oos dann
on fenge mött dam Wonschzeddel für ött
Chreskindche an.
Janz höesch haan mir dann oss Wönsch objezellt,
ärech vill schriff mor nett op,
öt Chreskindche hätt och kee Jeld.
Drüsse ob de Fensterbank joof da Zeddel jeläächt,
ön dar Hoffnung, ö Engelche höllt ön diss Näächt.
Domött da nett fort flooch kom ön Stejn oewe
dropp.
Am annere Morje da Zeddel woor fort.
Oos Popp bruch ö nöj Klejd, on ihr Bett öss kabott.
Ob ejmohl woor Popp samt Bettche ejnfach fort.
Am helleje Owend ön Pracht on Herrlechkejt
dat Bettche woor do, samt Popp mött neuem Klejd.
On da Chrestboum mött Krippche watt woor datt
ön Pracht,
mier stoone drömm erömm on songe »Stille
Nacht«.
Jlöcklich on mööd jeng mor späder on ött Bett,
denn am Chresdachmorje öm sechs woor de Mett.
Ön dor Kerech woor öt kalt öwer feierlich ön
schön,
watt öt Chreskindche jedem brääch, dat könnt mor
sehn.
An dor Kripp stoon ön Offerstock mött öm
Heidemännche dropp,
wuref mor Jeld erönn, nickt ött mött dam Kopp.
Am sechste Januar kome zo dem Kindlein hold,
die heilije drei Könije mött Weihrauch, Myrrhe on
Gold.
An Maria Lichtmess joof alles aafjebaut
on alles janz fein ob dor Spicher verstaut.
Jetzt hätt mor weer Zejt böss spät ön dor Herrest,
dann jitt ött für se folleje langsam ernst.
On se kütt weer die schöne Zejt,
ob die mor sech ö johrlang freut.
Ewill öss mor alt, denkt voll Wehmut on Jlöck
aan die herrlich, unbeschwert Köndhejt zoröck.