Lewensweej on Jottes Hand

Net jede Weej oss en Sonnesparziergang,
wo rechts un lonks nur Blomen entlang
Mor trifft ob Dören un Destelen oft,
dröm Jeder ob jot Jesellschaft hofft.
Mot leewe Menschen zesahme john,
Honger un Durcht zusahmen üsstohn.
Manchmol öhsam steil berjob,
oder züjich berjaf om Jalopp.
All Kontinente well mor erreiche,
per Auto,- Bahn,-Flug,-un Schiffreise.
Üwer Land, Meer und durch de Loft,
üwerall rücht or en anneren Doft.
Ob Ömweejen oder ob riecht,
jed Stadt un Dörf mot anerm Jesiecht.
Jed Wonner der Natur wier neu,
all Mensche hoffen ob dem lange Piljerpad
an Leif un Siel bleiven unbeschad -
mot rechtem Kurs jrad ob et Ziel,
han Die net immer leichtes Spiel.
Bahnt om Leewen dann un wann
en Krüzweej noh Golgatha sich an,
mooß sich vo leeve Mensche trenne -
un kann om Döisteren nix erkenne,
dann oss et extra jot zo wossen
mor hat jetreue Weejjenossen,
die ab der Kreuzung mo oos john
un schweres Leed oss helfen trohn!
Sujet schaft mor nur jemeinsam,
alles jit liechter; oss net su einsam.
Jeneeße mir dankbar de Lewensweej,
bestaunen de Schöpfung, un jen drob ächt
nur immer et Beste, feßt om Vesier,
dann jit et Wandern zum Plaisier.
Könnt mor dobei am Enn noch songe,
dann wär de Lewensweej jot gelonge.
Dank oosem Schöpfer jeden Dach
für Schotz un Säjen immerdar!

Maria-Agnes Pinn, Steffeln