Jedanken on de 60zg. Johr, wie ett du un Bowert woar!

Hei un loh schecken ech mein Jedanken op Rees,
op Rees un de Verjangenhet,
op Rees un en zofridde Zeit.
Wat währ os Läwwen ohne jod Jedanken,
die sech wie Efeu durch os Läwwen ranken.

Oft stimmt et mech traurich,
viel zo flott verjung de Zeid,
doch die Erinnerung on viel schines,
die Erinnerung bleivt.
Mir wohren junk un jeleklich,
mot winnich Jeld un Jehalt,
os Onsprüch woren net su hu jestalt.

Os echt Auto wor en "Gogo Mobil"
et wor at jet eng, et wor net orch flott,
ewer mir hatten en Dach iwwer dem Kopp.
Mot dem fuhre mir iwerahl hin,
op Kelle op Kobelenz
wenn et sein most bos no Berlin.

Et Fernsehn jof janz spät onjeschaft, dat kuckte ma zosommen un da Nopaschaft. Och en eje Wäschmaschin hatte ma keen,
jewäsch jov um Wäschhaus von da Jemen.
Sunnes jov sech un eh Boch unjedron,
et most jo schin da Reih no jon.

Du kohm och noch en Telfonzell und Dorf,
dodropp woren mir all janz schorf.
Un wat woren mirr su Jruh on dem Dach,
wie et hoss, mir baunen en Jefrieranlach.
De Fortschritt hat sech unjestalt,
der moch och net un Bowert halt!

Mir mochen os fruh, et jov viel jelacht,
aus allem hon mir eh Festjen jemach!
Natürlich mot Bohle, soss wor et keen Feier,
un Krumpere-Zahlot mot Russen-Eier.
Et jov och viel Sorjen un Leed un der Zeid,
doch die Erinnerung on viel schines,
die Erinnerung bleiwt.

Käthe Simonis, Bowert