Bei os dahem

Bei os dahem, do wor et schien, imt janze Haus,
et Schwein, dat hot jegrunst,
de Koh kuckt us em Stal eraus,
de Hohner peckten ob der Wies, un fer ze helfen kom et Lies.

Et janz Johr jow et jet zo don,
mir junge mot de Pinneschohn om Morge janz freh un de Schul
un Bänk, janz hort wie Eschekeste,
un on de Schohn hung noch de Rest vom meste.

Suviel Schulbecher wie haut moßte mir net schlefe
- wovon sollte ma die och kefe -
ma hatte winestens en alle Plog,
un wat vom Feld ob de Desch kom, wor satt un jenoch.

De Motter dot dat Koppdoch kneppen,
mir moste no da Schul os streppen,
da jung et ab, mot Bless un Fuss,
un spät am Owend wor recht Schluß.
Un eh dan zo meiner Schwester kom de Freier,
moßt dat Hei noch ob de Scheier.

Mir hatten alles, Katz un Hund,
fett Flesch, un woren doch gesund,
un hot de Metzger un da Kesch de Lewerwuscht gemacht,
hot os et Herz jet Tur jelacht.
On dem Dag hot ma fast alles kret,
fresch Botter un och worm Wuschtbret,
un Brut, wat fresch kom us em Bakes raus,
roch owens noch durcht janze Haus.

Um Herst, da fuhre mer wer all mot dem Won,
da jofe Krumpere ausjedon.
Un wenn et Mettesch laut, dan jow et Kaffee aus der Boll,
ke Mensch krocht sech dan an de Woll.
Fier jeden wor en Schmerr dabei, et jow ken Nut,
un owens wor dat Hosenbrut.
De Finger hon mir os all beleckt, um Feld hot dat su jot geschmäkt.

Et jung jot firre, un deshalb - wat wollte ma mie -,
holt de Vatter Krumperestrie.
Un su wor dat bal jeden Dag, et jow e Feierche onjemach.
Dodrun hon ma de Krumpere jebrode, bos se jor,
mei Gott, wat fer en Genuß dat wor.

Ja, bei os dahem, da wor et schien, wie mer dat Veh noch hatte,
ewer du kom dan die gruß Debatte.
Rationalisiert moßt alles jen, et solt rentabel jon,
die Keh, die durften net um Wesch mie stohn.
Ob es, du wor die schien Romantik aus,
Maschinnekrom, de moßt unt Haus.
Un wat die Bless un Fuss jeschleft hon mot dem Juch,
leider naun en krene Bulldog zuch.

Bernd Schlimpen, Schalkenmehren