Vännem Fuchs on em Hanne

Wilma Herzog, Gerolstein

Jemeenerhand mooch de Fuchs en schruuße Booren em Dorwer. Awer dän elej hat ald e paar Daach nejst mih jaare konne. Senge Honger wor will schrußer wie seng Angst fir de Mensche. On esu kroch hähn, jeduckt om hieje Schraas, op dat Doref zoo. Hähn soch de Bouere op hirre Feller Schrompere usdoon, en Frau onnem Jaade krogge. Hähn hurt Konner laache, die em Balle no loofe.

De Fuchs wor derwänt berohischt on krach noch näster.

Op ees doot en Hanne kreesch. Du loofen däm Hongrije ald de Sellen us der Moul, on hän kroch jeduckt schwenn on die Richtung. Dän Hanne, e staats Dier, stoon vir em jedellije Mosthoof. Dä Fuchs soot: „Jooden Dach, Meester, esch han en lange Wäsch honnert mir, firr Esch ze fonne, firr Ejer Stemm es ze hiere. Ejere Vatter hat esch jot jekannt, hän wor en schruße Künstler, hähn hat de best Stemm on der janzer Huchet! Esch dät ewillen es jär Ejer Stemm hiere. Äm Enn songt Dir noch vill schiener wie Ejere Vatter!" Dän Hanne soot nejst, hähn fluch direkt op de Mosthoof, huff senge Kopp, moch de Oore zoo on fong än Kreesch ze doon. Ondäms sprong de Fuchs erop, packt'n on schleeft en fott.

De Bouere sochen dat, se looten de Kääscht falle on loofen däm Fuchs no, se doote Kreesch: „De Fuchs treet oosen Hanne fott!" Wie dän Hanne datt hurt, soot hähn zem Fuchs: „Luster nemmen es, wat die dämelisch Bouere roofe! Soon dännen es joot Bescheed, on-däm dou reefs: „Esch troon mengen Hanne dann on net Ejere!"

Wie du dä Fuchs seng Moul opdoot, fir jenau dat ze roofe, fluch dän Hanne schwenn op en hieje Boom on doot do kreesch: „Dou Leejepitter, esch senn net deng, esch jehieren de Bouere!" Du schlooch dän domme Fuchs sesch selwer op de Moul on soot: „Dou dämelisch Moul! Hätsde net esu domm jeschwatt, hät esch ewill jet fir eronn ze stoppe!"

No er Fabel vän Aesop